En hier gebeurd altijd wel iets

Er was eens een klein huisje achter de sokjesboom. Daar woont een mama met een zooitje meiden.
Een meisje woont al in haar eigen huisje, tweede meisje bleef maar een paar jaar. Het derde en vierde meisje zijn geboren in Keppel, het vijfde meisje is ziek

zaterdag 24 september 2016

En daarna

Zaterdag: 's nachts om half 2 een piek.  Lijkt iets milder?  Niet te vroeg juichen.
In de pieken trilt/rilt ze zo heftig.  Ze is bang,  erg bang. Voelt zich hondsberoerd,  ijskoud,  verkleumde ledematen.  Na een tijdje stopt het,  wordt ze loeiheet en begint te zweten. Hartslag verhoogd,  bloeddruk schiet alle kanten op (inzakken is link), misselijk/braken.

Afgelopen dagen vullen we vele uren met voorlezen. Is dan ook zo ongeveer het enige dat gaat.  Ze geniet ervan. Al zou dat middernachtelijk voorlezen nooit mijn hobby worden.

Gister heeft er flink ingehakt.  De erkenning dat het niet goed zit.  Het heftige nieuws. De bloedlinke doorschietende piekaanval.  Mijn hoofd is vol en erg moe.  Maar tot half 5 ben ik nog bezig met de medicatie.  En wat er nog aan gekke dingen bijkomt.

Ik zal proberen regelmatig wat te melden,  want de berichten zijn er te veel (en worden graag gelezen)

En daarna rust in de nacht.  Oef 7 u,  koffie nodig,  veel koffie.  En Eris ligt nog lekker te slapen.

Ze werd warm en zweterig wakker. Haar lijfje begint te zwellen.  Haar romp klotst.  Ze heeft pijn,  misselijk.  Ze is echt ziek. Eris wil absoluut GEEN bezoek,  alles is haar te veel....

 Inmiddels halverwege de middag,  lijkt wel of ze alles eruit zweet.  Klam,  gezwollen lijfje, met onnatuurlijke gloed in haar gezicht.  Ze ligt daar maar voor zich uit te staren.  Alles is te veel,  alleen voorlezen vindt ze fijn.


Gister al de perifere tpv gestart,  ze krijgt haar voeding via haar arm.  Verder veel medicatie.  Alles lijkt wat rustiger.

En aan het eind van de middag speelt ze met de knuffelbeesten liggend in bed en lacht weer; wonderkind,  zo vol levenslust!

Nog iets leuk.  Gister op verkoever (na OK),  had ze veel pijn en klaagde dat pijnstilling niet werkte.  En al met al kreeg ze 3x een shot.  Toen zei ze tegen de blauwe pakken: "Ken je die mop van de timmerman?"...... " Die slaat nergens op! ",  daarna kwamen de tranen,  omdat ieder in de lach schoot.  Mooi kind,  zo ziek en zo vol leven.

Om half 7 valt ze rustig in slaap met een normale lichaamstemperatuur en hoge bloeddruk.  Vandaag even geprobeerd haar rechtop te houden,  evenwicht is erg wankel en ogen draaiden eng. Maar liggend is ze weer aanwezig.
Maar al met al,  een flinke stap voorwaarts.

Om vervolgens om half 8 spugend wakker te schieten en weer 3 kwartier later opnieuw wakker.. Piekaanval.  Haar bloeddruk is wel heel hoog,  in combi met lage hartactie en hoge temp.  Ze gaan weer arts bellen.
Half 10 zuurstofgehalte in bloed wat aan de lage kant.  Dit nog nooit eerder meegemaakt bij Eris.

7 opmerkingen:

  1. Ik lees je lieverd, mijn hart zo bij jullie... sterkte, al schieten woorden nu hopeloos tekort.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet niet wat te zeggen.... behalve kaartje naar Eris.... kan ik ook kaartje sturen naar je andere 2 meisjes, die ongetwijfeld ook hun verdriet en angst hebben en nu even zonder hun mama zijn.... ook voor hen kaarsje.

    Zoals eerdere reactie...woorden schieten te kort.... wilde dat ik wat kon doen..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In hart en gedachten bij jullie allemaal ❤️ Bij jou en Eris en ook bij Kim, de baby Vera en Thamber

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik denk veel aan jullie! ❤️����

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heftig allemaal....Knuf...Denk aan jullie
    Xx
    Renate

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb me ook even ingelezen op google. Om te begrijpen wat Eris nu heeft. Ik zou jullie graag beiden even aan willen raken. Maar dat doe ik dan maar in de geest.

    BeantwoordenVerwijderen