En hier gebeurd altijd wel iets

Er was eens een klein huisje achter de sokjesboom. Daar woont een mama met een zooitje meiden.
Een meisje woont al in haar eigen huisje, tweede meisje bleef maar een paar jaar. Het derde en vierde meisje zijn geboren in Keppel, het vijfde meisje is ziek

zondag 7 april 2013

Zeeën van tijd

Een hele vreemde gewaarwording, even helemaal geen ziekenhuis. Alles loopt op rolletjes en ik heb ineens zeeën van tijd om bergen te verzetten.
Daar wordt dan ook rijkelijk van geprofiteerd.

Ik ben aan het schilderen en behangen, huisje herindelen. Realiseer me ineens hoe gek ik op deze keet ben, hoe ongelooflijk THUIS dit voelt. Echt mijn plekje, met alle kleuren en rariteiten.
Bezig met grondverf voor een giga muurschildering. Jawel, dit keer in mijn slaaphok. In het kader van goed voor mezelf zorgen.... de ideeën bruisen all over!

En die heerlijk grote tuin met al zijn achterstalligheid. De zaag erin gezet en nodige boom mocht eraan geloven. Nu er nog geen blad aan zit, scheelt het bergen afval en dat hout stoken we wel op :)
Okee, al die bergen hout liggen er nog, maar de bomen zijn om.... nu nog klein en de wortels... was 't tienjarenplan, maar al met al woon ik hier zo langzamerhand al bijna 9 jaar.

Ohja, in de periode dat het heel erg slecht met Eris ging en examens niet te combineren zijn met opnames, heb ik mijn studie even stop gezet en dat voelt heerlijk! Werken doe ik wel wat, al zijn dat maar weinig uurtjes per maand. Komt wel weer, nu eerst de kids. En bovenal, heel veel leuke dingen doen!

Eigenlijk maak ik nu sinds jaren weer eens ECHT het begin van de lente mee. Steeds kwam er ziekenhuis tussendoor en knalde ik zo van de winter de zomer in. Maar nu is het lente en we zijn thuis en vooral niet denkend aan het giga zwaard dat boven 't hoofd hangt. En de zorg die elke 2 uur toch echt noodzaak blijft in de nachtelijke uren. Zorgen in overvloed, bovenal: geluk en blijzijn in overvloed!