luizenleven

Vorige week mocht Eris nog even terug naar het Radboud. Eerst de ochtend naar school, dat had ze heel erg gemist. Een mevrouw had mooie hartjes gehaakt voor de kindjes uit de klas en de juffen. Ze mocht ze uitdelen en de kinderen waren erg enthousiast. Ze genoot volop.
Na de lunch de meiden met logeertas op school afgezet en door naar Nijmegen.

 Eerst urine afgeven voor kweek. Daar begon het drama. De kleur is nogal veranderlijk door de redelijk recente operatie. Die dag was het goud. Ze heeft zo ongeveer iedereen haar gouden plasje laten zien en wilde deze houden. Te mooi om af te staan. Daarna een contrast onderzoek op de röntgen. Sinds kort hebben ze daar een geweldig projectie apparaat, dus ze heeft heerlijk naar allerlei vissen gekeken op het plafond.

Op de afdeling nog met deze en gene gesproken en Eris reed door de gangen. De cliniclowns mochten van haar, weer eens haar kamer niet binnen [begint ook een gewoonte te worden] en de volgende dag de splint uit het mitrofanoff stoma. De hechtingen knippen vond ze maar niks. Later een paar keer plassen via de buik. Dus met een catheter in de mitro en zo de blaas legen. Dat deed pijn, erg pijn. Maar dat zou wennen zijn en zou vanzelf verdwijnen. Maar ze zouden nog bellen, hoe het thuis verder ging. En eind van de middag weer naar huis. Klasgenootje kwam nog langs en daarna de meiden knuffelen.

En woensdagavond eindelijk weer eens gezwommen, oh heerlijk, heb dat echt gemist de afgelopen weken. Als ik wegga slapen de kleintjes al en als er wat is, ben ik zo weer thuis. Normaal past Kim op, maar ze zelf net pas uit ziekenhuis, dus Urs mocht dit keer [thanks!]

En vrijdag de luizencontrole op school.....oef....jawel....en niet zo'n beetje ook. Tham had wel het woord jeuk een keer genoemd en ik zag witte stipjes, dus bedacht dat ik maar eens anti-roos-schampo moest gaan kopen.... geen roos dus. En ook bij Veer bingo, uhh, bij de halve school bingo [heeft het logeerfeest vast aan bijgedragen]

Eris was moe en halverwege de ochtend al mee naar huis genomen. Steeds meer pijn bij catheteriseren. 's Middags toch maar luizenspul gaan halen en 's avonds begon het feest. Ik voelde me een zeer ontaarde moeder toen ik Vera aan het kammen was. De klassieke krabbels in haar nek en ik had niks eerder gemerkt [en zij ook niet geklaagd], wat een zooi kwam eruit.

Zelf had ik een berg half vervilte gekleurde wolvlechtjes in mijn haren. Uren bezig geweest met uithalen, voor niks, zo zonde. Had er nog de hele zomer mee willen rondlopen! Snel maar even een plaatje van mijn galakapsel gemaakt.Moeilijk te zien, maar ik ben niet zo van de selfies.

Zaterdag Thamber en Eris in bad gekamd, Tham ook feest, Eris gelukkig niet [haren kammer ervaart zij als pijnsensatie]. Wel uren bezig met badderen tegenwoordig met alle wonden, stoma's en doorligellende.
Daarna taart halen, terwijl het eigenlijk de sterfdag van Esmée  was. 10 jaar dood. Maar ik had geen tijd om erbij stil te staan. De pijn bij Eris nam steeds verder toe en het begon weer te bloeden, natuurlijk had er niemand vanuit Nijmegen gebeld. De morfine kreeg ze inmiddels al weer 6xdgs. En alle bestellingen waren weer gestapeld, dus alleen maar aan het ruimen en aanvullen geweest van het medisch materiaal tussen de zorg door. En zondag werd Thamber 9.

 Groot feest, ze genoot van de visite, pakjes en taart [leve de Hema dit keer]. Helaas nam de pijn bij Eris toe en was ze total loss. Maandag maar weer bellen naar Radboud. Oeps, foutje, er waren bacterien gevonden in de urine, 2 soorten zelfs, maar ze waren vergeten te bellen vrijdag. Ik was des duivels, kind had zoveel pijn! Gelukkig belde de kinderuroloog zelf terug. We mogen weer starten met anti-biotica infusen, gelukkig lekker thuis. En donderdag toch afspraak bij de kinderchirurg, dan schuift de kinderuroloog gelijk aan. Zulke consulten werken toch het beste. En vrijdag is eindelijk mijn mam aan de beurt voor open-hartoperatie.

Okee, het is druk, hardwerken en tijd effectief indelen. En tussendoor dwalen gedachten veel naar Gitte die met Rob in het ziekenhuis verblijft.