En hier gebeurd altijd wel iets

Er was eens een klein huisje achter de sokjesboom. Daar woont een mama met een zooitje meiden.
Een meisje woont al in haar eigen huisje, tweede meisje bleef maar een paar jaar. Het derde en vierde meisje zijn geboren in Keppel, het vijfde meisje is ziek

maandag 13 augustus 2012

Toch weer Radboud

 's Nachts kreunde ze zo in haar slaap, dat ik [in andere kamer slapend] er wakker van werd
zo veel pijn

 Zondagochtend puinruimen in de keet, er slingerde zelfs nog vakantie spul, erger nog de schooltasjes hangen al 5 weken aan de keukenkrukken!! En de zwemtassen ook, eigenlijk slingert alles een beetje achterstallig.....
Daarna slingers, heb ook Jaap eindelijk versiert, 'k was toch bezig. Kinderarts belde nog om te informeren. Stelde voor om te proberen de Tramadol wat af te gaan bouwen. Ze heeft immers 2 andere pijnstillers continu. Ze schreeuwt het uit, zodra de Tramadol uitgewerkt raakt. Dat kindje heeft zoveel pijn.
En dan gaat het wel weer. Ook zij genoot van het feest. Blij met zulke lieve mensen zo dichtbij.
Wel vond ik het pittig, de gebroken nachten, de kindjes, de gasten, de continue zorg....

Vera koos een foto taart;  foto van haarzelf als baby, samen met Esmée. Zo mooi!! Rondom koos ze tekst. Aan de achterzijde staat: mijn geheime zusje
Ik had verwacht dat Veer Es wilde opeten, maar ze at zich zelf. En zo werd de taart kleiner en Es bleef. Uiteindelijk langzaamaan werd ook zij kleiner, maar niemand wilde haar ogen.
Okee, ik. Zo raar om vanaf je bordje zo'n prachtige stralende blauwe heldere blik te zien. Daar had ik van te voren niet over nagedacht. Wel heel bizar. Ik at mijn dode kind.
Mijn mam nam het andere oog.


Even 10 minuutjes onder de kastanjeboom voelt wel heel paradijselijk. En vuur zo fijn!
Zelfs Jaap deed vrolijk mee, altijd lachen met die gast


Die vuurkorf is voor de show, wettelijk is open vuur verboden, dus plaatsen we vuurkorf midden in 't vuur. Nu is het sfeervuur, lol

Eris genoot, tot de Tramadol uitgewerkt raakt.

0.00 medicatie, 2.00 medicatie, 6.00 medicatie, 8.00 medicatie ......enz
de nachten vervliegen, de wekker is mijn vriend
Vanochtend de meiden vroeg aangekleed en gelijk naar ziekenhuis, de pijn neemt toe, die anti-biotica doet niks. Waar komt in g*dsnaam die pijn vandaan? Wat is er aan de hand?
Later op ochtend belde eigen kinderchirurg, er is geen bed.
Maar morgenochtend, dan mag ze komen naar het Radboud voor opname. Ik vrees voor de reis, die 10 minuten naar het Slingeland zijn al te veel.

Vanmiddag ging haar temperatuur oplopen en begin van avond kwam ze weer heel goed over. Soms heeft ze lachbuien van de Tramadol [zit ze gewoon stoned te zijn op de bank].
Tijdens de avondzorg was het helemaal mis, die pijn lijkt in golven te komen. De temp. was inmiddels 39,3 terwijl ze al bijna week continu paracetamol en meer gebruikt. Hoe kan dit? Ook zo misselijk, steeds maar weer braakneigingen. De avondvoeding van 21.30 maar even overgeslagen.
In haar slaap draait, woelt en kreunt ze, en dan weer zo bewegingloos.

De planning voor komende dagen lijkt rond, het leven van de andere meiden gaat door. Morgenvroeg breng ik ze naar de BSO en snel door naar Nijmegen. Kim zorgt de eerste dagen verder voor haar zusjes, zwemlesjes, konijn enz.

Ohja, ik ben momenteel een vreselijke chaoot die beetje onsamenhangend brabbelt. Hoofd te vol met zorg en mijn innige verhouding met de nachtelijke wekkers

soms weet ik het helemaal niet meer
dansen met mijn angst

Geen opmerkingen:

Een reactie posten