En hier gebeurd altijd wel iets

Er was eens een klein huisje achter de sokjesboom. Daar woont een mama met een zooitje meiden.
Een meisje woont al in haar eigen huisje, tweede meisje bleef maar een paar jaar. Het derde en vierde meisje zijn geboren in Keppel, het vijfde meisje is ziek

woensdag 15 augustus 2012

kortaf en vol

Na het eindigen van blog gisteren, dus de 21.30 voeding en kaartjes schrijven voor de meiden. Gauw nog Kim een smsje want maandag begint de school en er moet nog een traktatie voor Vera voor in de klas geregeld worden en toen stapte de mama van @NoaTweet binnen met een fles wijn. Heerlijk gepraat, gedeeld, geraakt!! Ook over dat er voor sommige kindjes en bepaalde ziektebeelden vanalles geregeld is en voor sommige kindjes niks. Je hoort nergens bij, valt nergens onder, je maakt ontieglijk veel mee en eigenlijk geen haan die er naar kraait

Zorg en wanhoop, maar ook de blijheid van het zijn
En tegen 12 werd Eris wat onrustig, dus catheter en stomazakje en tegen kwart voor 1 mocht ik ook gaan slapen tot de wekker om 2 uur de medicatiegift aankondigde. Eris had een goede nacht, ik maar een 3e deken gevraagd, en helaas weer op mijn eigen supervroege standaardtijd wakker.

Vanochtend kwam mijn mam met magnetronvoer. Alles smaakt heerlijk hier en zo makkelijk, niet koken niet opruimen, hele dag op je kont zitten hier. Om 14u geen Nurofen [wel paracetamol] maar ze had zoveel pijn toen ie uitgewerkt raakte, dus ze kreeg het alsnog iets later. En dan merk je nog maar weinig aan haar, al is ze absoluut niet fit.
Er is wat artsenoverleg geweest, maar de neurologie besloot een van de neurochirurgen te sturen. Hij duwde op haar rug, oh ja, inderdaad dat doet pijn, grrr. Bevoelde haar drain, maar Eris dacht dat ie haar haarspeldje wilde afpakken....
Hij liep drain "langs" [tja, dat is een van de eerste dingen die ik leerde bij Eris] en scheen met lampje in ogen. Knap dat ie zoveel kan zien vanbinnen, mijn pet zakte nog dieper.
Daarna kinderchirurg, we gaan observeren maar als er wat is, zie je niemand. Waarom heeft ze nog steeds pijnstilling nodig, wat is het wat dit alles veroorzaakt [heeft]?
En wat doen we nog hier, dit had toch makkelijk poliklinisch gekund?

Ja het gaat beter en toch is het niet-okee

En eigenlijk wil ik heel veel vertellen, want ik zit vol verhalen, maar ook vol met alles en eigenlijk ook slaap te kort en heb gebroken vulling, dus slik zooi om nog ff te rekken [het komt niet uit nu!]
Maar die 2 blunders van gister, misschien misschien

Geen opmerkingen:

Een reactie posten