En hier gebeurd altijd wel iets

Er was eens een klein huisje achter de sokjesboom. Daar woont een mama met een zooitje meiden.
Een meisje woont al in haar eigen huisje, tweede meisje bleef maar een paar jaar. Het derde en vierde meisje zijn geboren in Keppel, het vijfde meisje is ziek

vrijdag 23 september 2016

Foute boel

Eigenlijk is er geen beginnen meer aan om mensen op de hoogte te houden via twitter,  feestboek,  app,  sms,  foon, enz.  Dus de blog maar weer te voorschijn gehaald,  al is het een heel gepriegel op mobieltje.

Ruim 2 weken geleden haalde ik Eris uit school,  ziek.  Al had niemand nog iets gemerkt,  ze voelde niet goed.  Gelijk door naar streekziekenhuis voor kweken en perifeer infuus en thuis direct twee soorten intraveneuze antibiotica gestart.  's Avonds de eerste koortspiekaanval,  dus overduidelijk weer een sepsis.

De derde keer in korte tijd,  weer zelfde bacterie,  maar we waren er heel snel bij.  Na paar dagen knapte ze aardig op en nog een paar dagen verder,  werd ze weer zieker.  Tussendoor natuurlijk de nodige keren op en neer naar streekziekenhuis en Nijmegen.  En toen weer ff redelijk en ineens voelde het niet okee meer.

Dinsdag op woensdag een pittige piekaanval met hoge temp en hartactie.  Overduidelijk,  die port-a-cath moet eruit.  's Ochtends uren mogen wachten,  geen plek in Radboud en weer een piek.

' s Middags opname en de pieken kwamen om de zoveel uur.  Donderdag een PETscan,  waar helemaal niks op gevonden werd.  Dat kan,  soms licht een ontstekingshaard op,  soms niet.  Daarna een duplex onderzoek en alle vaten zijn prachtig.  Conclusie,  vrijdag de spoedlijst op,  port-a-cath eruit en ze zal wel een urineweginfectie hebben.  Nou daar geloof ik niks van,  ze voelt niet goed en de pieken gaan door.

Vandaag/vrijdag steeds opnieuw vragen om arts,  steeds wachten en wachten.


Kind wordt zieker,  die pieken blijven komen.  Uiteindelijk komt kinderarts.  Kweek blijkt positief,  nog steeds dezelfde bacterie/stafylokok,  maar ook een gist,  mogelijk een candida.  Kortom een candidasepsis,  zeer gevaarlijk en bedreigend.  Tijdens gesprek begint weer een piek.  De port-a-cath moet er zo snel mogelijk uit.  En er moet onderzoek komen waar de schimmelhaard is.  Mogelijk in buik,  maar daar ligt drainslang.  Hij kan haar hersenen in schieten.  Maar kan ook in de organen zitten. Arts onderzoekt haar,  ze heeft veel pijn.  Hij hoort een hartruisje,  dat is nieuw en wordt gemeld aan de anesthesie.

De arts vertrekt en vijf minuten later schiet de piek volkomen door.  Doodsangst bij Eris.  Ik druk op de noodknop en in no-time staat de kamer vol. Hartslag 180 /200 en zelfs daarboven,  temp 41,7!! Terwijl ze al paracetamol gehad had.  Ik trek gewoon nog een spuit op. De artsen knikken,  we gaan haar gelijk klaarmaken voor OK.  Voor de 24e keer gaat ze,  de zo bekende route.

OK verloopt goed.  Ze heeft veel pijn. Doordat de port-a-cath strooinest was,  kan er geen lokaal pijnblock geplaatst worden.

Op de afdeling wordt vervolg besproken,  de pieken gaan door.  De antibiotica ook en de twee soorten zwaarste anti-schimmel worden opgestart en zal ze wekenlang nodig hebben.

In de avond volgt een drainpunctie door neurochirurg voor liquorkweek.  Nog meer artsen komen langs.  De rodePRESS is er weer en hard nodig ook.
In weekend vooral rust en bloedbeeld in de gaten houden.  Is ernstig ingekelderd,  hb erg laag.  Maandag MRI hoofd en ergens echo's: hart, lever,  nieren,  enz.  Zorgen om de organen.  Alles erg onduidelijk nog.  Woensdag de al geplande OK,  die wordt verlengd.  Nu heeft ze twee perifere infusen,  woensdag krijgt ze ergens een picc-line en weken later pas een nieuwe port-a-cath.

Zorgen in overvloed en ook tranen



4 opmerkingen:

  1. Ach ach wat een piepzooi... traan over mijn wang.

    Een kaarsje hier en zoveel sterkte gewenst.... dappere Eris, mama en zussen....

    Liefs Kaat

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ze doet het al zo lang zo goed en het ging al zo vaak zo slecht en nu ook weer. Tranen snap ik zo goed. Ik wens jullie allemaal zo veel liefde zo veel zegen zo veel... Zo veel ��

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pfff, wat intens heftig, tranen ook hier.... wat een.zorgen om.je lieve meisje, wat een pijn steeds. Ik hou je in gedachten even vast, en vraag steeds de engelen jullie bij te staan....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Carolien, deze keer klinkt en voelt het wel heel erg foute boel ja. We kunnen alleen maar duimen en hopen dat er verder geen schade is aan de organen.... Afgelopen woensdag waren we even in Nijmegen voor Rosa's ogen, ik heb eraan gedacht om langs te komen. Maar voelde niet goed, als ik lees hoe ziek ze is, pfft... Heel veel liefs van ons en ik hoop jullie een keer thuis te mogen ontmoeten. Groetjes en alle goeds Ingrid en Rosa

    BeantwoordenVerwijderen